The Rape of Lucretia

NL

Carlos Wagner regisseerde The Rape of Lucretia voor het eerst 23 jaar geleden – eerst voor de IOA, later voor Opera Vlaanderen. Het was de start van zijn carrière. Hij herkende in Britten’s partituur een grote gestileerdheid die hem deed denken aan het Japanse Noh-theater. Vandaag ontmoeten Wagner en Lucretia elkaar opnieuw. Het dwingt Wagner tot een andere aanpak. Deze keer focust de regisseur op het verband tussen de opera en WOII.   

The Rape of Lucretia ging in première een jaar na het einde van WOII. Oorlog verwoest een samenleving tot in het diepst van haar vezels. Geweld lokt geweld uit : tijdens WOII nam in Groot- Brittannië de misdaad dramatisch toe, het aantal verkrachtingen steeg. 

Zoals elke verkrachting is de verkrachting van Lucretia niet enkel een seksuele handeling. Het is een brutale, hopeloze poging om macht te verwerven, om het onbereikbare te domineren, om te onderwerpen. Zo lees je Lucretia’s verkrachting als een allegorie, een verbeelding van brutaal geweld tussen mensen, geweld dat onherstelbare littekens nalaat die het slachtoffer drijven tot een wanhoopsdaad die niemand weet te voorkomen.

ENG

Twenty-three years ago, Carlos Wagner directed The Rape of Lucretia for the first time. It was the starting point for his career. Then, Wagner approached Britten’s opera as a piece of stylized Japanese theatre. Now, Wagner and Lucretia meet again, in an entirely new production. This time, the director’s reading focuses on the connection between the opera and World War II.  

Britten’s The Rape of Lucretia premiered in 1946, a year after the end of World War II. A war that scarred the whole of Europe and its society to this day. War destroys the fibre of society, and violence begets violence. During World War II, crime increased dramatically in Britain – and so did rape.  

Britten’s Rape, like all rapes, is not merely a sexual act. It is a brutal and desperate attempt to assert power, to dominate the unattainable, to subjugate. The rape of Lucretia can be understood as an allegory, a representation of brutal violence between humans – violence leaving irreparable scars. Lucretia is driven to an act of desperation, as we watch in despair.